Το νησί Λήμνος
Μυθολογία – Προϊστορία – Ιστορία – Καλές τέχνες
Συγγραφείς: Γεροντούδης Νικήτα Λεωνίδας, Γεροντούδης Λεωνίδα Χριστόφορος
Έκδοση: Ιδιωτική έκδοση, Αθήνα 1990
Γλώσσα: Ελληνική, Αγγλική
Αριθμός σελίδων: 128
Περιγραφή: Ο Σοφοκλής παρουσιάζει το νησί της Λήμνου στους θεατές του έργου του “Φιλοκτήτης” σαν ένα ακατοίκητο και έρημο μέρος.
Η πρώτη σκηνή παρουσιάζει ένα μέρος από τη Β.Α παραλία της Λήμνου κοντά στο ακρωτήριο του Ερμαίου όρους.
Από την ακρογιαλιά υψώνεται απόκρημνος βράχος. Κάτω και αριστερά διακρίνεται μια πηγή και στο βάθος προβάλλει το ηφαίστειο Μόσυχλος.
Στη σκηνή μπαίνει ο Οδυσσέας ο πολυμήχανος, φημισμένος και χιλιοτραγουδισμένος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου, ακολουθούμενος από τον Νεοπτόλεμο και ένα ναύτη και λέει :
«Να, αυτό είναι της Λήμνου τ’ ακρογιάλι, που βρέχεται ολόγυρ’ από θάλασσα, απάτητο από ανθρώπινο ποδάρι κ’ έρημο».
Άσχετα όμως με την περιγραφή της Λήμνου από τον Σοφοκλή, στην πραγματικότητα, το νησί είναι μεγάλο και σύμφωνα με τη μυθολογία, είχε κατοίκους και βασιλιά. Τα ευρήματα των ανασκαφών επίσης μαρτυρούν ότι ήταν κατοικημένο 4 με 5 χιλιετηρίδες πριν από τον Τρωικό πόλεμο.
Η Λήμνος σήμερα είναι εύφορο νησί και είναι πολύ απίθανο το να ήταν κάποτε έρημο. Άλλα δραματικά έργα, βασιζόμενα στο μύθο του Φιλοκτήτη (Αισχύλος και Ευριπίδης) παρουσιάζουν το χορό απαρτιζόμενο από κατοίκους της Λήμνου. Επομένως είναι σαφές ότι οι συγγραφείς των έργων αυτών θεωρούσαν ότι η Λήμνος ήταν κατοικημένη στην εποχή του Φιλοκτήτη, πράγμα που αναμφίβολα το ήξερε και ο Σοφοκλής.
Για ποιο λόγο λοιπόν την περιγράφει ο Σοφοκλής σαν έρημη και ακατοίκητη; Διότι με την καινοτομία του αυτή, καθιστά περισσότερο οδυνηρή τη διαβίωση του Φιλοκτήτη και πολύ πιο τραγική τη μοίρα του, ενώ ο χορός των Ελλήνων ναυτών, προσδίνει μια λαμπρή νότα ρεαλισμού στο έργο.
