Θέατρο

«Τα Λήμνια Κακά» είναι ένα «Μυστήριο», μια τελετή καθαρμού του θηλυκού γένους πανάρχαιη και σημερινή, μια ιεροτελεστία πένθους που ξεσπάει σε χαρά.

Sounds and suffering in Sophocles’ Philoctetes and Gide’s Philoctete Συγγραφέας: Allen-Hornblower EmilyΈκδοση: Μέρος του συλλογικού έργου Studi Italiani di Filologia Classica, τέταρτη σειρά, τόμος 11, έτος 106, Εκδόσεις Le Monnier, Firenze 2013Γλώσσα: ΑγγλικήΑριθμός σελίδων: 37 (Σελίδες 5-41)

XII Διεθνής συνάντηση αρχαίου ελληνικού δράματος 2004 Δελφοί, Ιούλιος 2004: Πρακτικά συμποσίου Συγγραφείς: Λαμπαδαρίδου-Πόθου Μαρία, Αρβανιτάκης Κωνσταντίνος, Αρσένη Τζένη, Blume Horst-Dieter, Buxton Richard, Γκαστή Ελένη, Decreus Freddy, Diggle James, Δίπλα Ανθή, Δόλια-Γαβρά Κυριακή, Flashar Hellmut, Jouan François, Καραβάς Ορέστης, Λιάπης Βάιος, Lurje Michael, Μάγγελ Αυγή-Άννα, Μαρκαντωνάτος Ανδρέας, Μαρωνίτης Ν.Δημήτρης, Παπάζογλου Ελένη, Πατσαλίδης Σάββας, Ποντίκας Μάριος, […]

Ο Φιλοκτήτης, γιος του Ποίαντα και της Μεθώνης, εκστράτευσε κατά της Τροίας επικεφαλής επτά πλοίων με Θεσσαλούς πολεμιστές. Ενώ ο στόλος των Ελλήνων έπλεε για την Τροία, αγκυροβόλησαν στη Λήμνο για να επισκεφτούν το ιερό της Αθηνάς. Εκεί ο Φιλοκτήτης, σπρωγμένος από την Ήρα που ήθελε να τον εκδικηθεί γιατί είχε βοηθήσει τον νόθο γιο του Δία, Ηρακλή, πλησίασε κοντά στον ιερό χώρο που του επιτέθηκε μια ύδρα, φύλακας του ιερού. Το φοβερό δηλητηριώδες ερπετό τον δάγκωσε στο πόδι. Η αθεράπευτη πληγή έβγαζε τέτοια δυσωδία και οι κραυγές του από τον πόνο τάραζαν τόσο τον στρατό, που οι σύντροφοί του με την προτροπή του Οδυσσέα και των Ατρειδών να τον εγκαταλείψουν στο νησί.

Ο παρών τόμος περιλαμβάνει πέντε θεατρικά έργα, με σχόλια και κριτικές, αλλά και με εκτενή εισαγωγή της συγγραφέως για την διαδρομή της στο θέατρο, για την γνωριμία της με τον Samuel Beckett, για την προσωπική της βίωση του Θεάτρου του Παραλόγου, το ποιητικό υπαρξιακό θέατρο που υπηρέτησε, κι ακόμα με πρόλογο της καθηγήτριας δραματολογίας του Πανεπιστημίου Hayward της Καλιφόρνιας Rhoda Kaufman.

Τέσσερα θεατρικά έργα που δεν έχουν παιχτεί. Όμως ο χρόνος της ζωής μου έγινε εύθραυστος και θέλω να τους δώσω μια ‘στέγη’, μην τα σκορπίσει ο άνεμος μια μέρα. Το καθένα είναι και ένα κομμάτι από τη ζωή μου. Εκφράζει το πάθος που ζούσα όταν το έγραφα. Το θέατρο υπάρχει μόνο ως πάθος. Ως ποιητική του πάθους, σε μια σχέση μυστηρίου με την ποιητική της ψυχής μας. Θα ήθελα να είχα γράψει μόνο θέατρο. Όμως εκείνο που μου απόμεινε ήταν να δώσω ‘θεατρικά’ τα πρόσωπα και τις καταστάσεις των μυθιστορημάτων μου. Ελπίζω μια μέρα να έρθουν νέοι άνθρωποι που θα σέβονται τον Έλληνα θεατρικό συγγραφέα.