Μυθιστόρημα

Με το μυθιστόρημά της αυτό η Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου ζωντανεύει τις τελευταίες ημέρες του Βυζαντίου. Λεπτό το λεπτό καταγράφει τις πενήντα επτά ημέρες της πολιορκίας έως την Άλωση. Με λόγο δυνατό, ζωντανό, με αναλυτική διείσδυση, δίνει την ύστατη εκείνη αγωνία, τον ύστατο αγώνα, που στάθηκε ορόσημο στη νεότερη ιστορία του ελληνισμού. Όμως, πέρα από αυτό, και με μυθικό άξονα τον ήρωά της, δίνει τη συγκλονιστική πορεία της παρακμής του Βυζαντίου, καθώς και την οδυνηρή περιπέτεια του ελληνισμού μετά την καταστροφή.

H εικοσάχρονη Μέλπω παραξενεύεται! Με όλους και με όλα! Και μ’ εκείνη την ίδια ακόμη περισσότερο! Δουλεύοντας και σπουδάζοντας στη χαοτική Αθήνα, προσπαθεί επιπλέον να τα βρει με τον εαυτό της, το “Ρημάδη”, καθώς και να κατανοήσει όλους τους χαρακτήρες που συναναστρέφεται… Κοντά σε αυτά, προσπαθεί κάτω από αντίξοες συνθήκες να γράψει τους στίχους μιας εκπομπής και να τελειώσει μια θεατρική κωμωδία που της αναθέτουν, ενώ ακολουθούν πολλές ανατροπές μέσα από τις αντιφατικές σχέσεις που προκύπτουν!

Ένα μυθιστόρημα ποιητικής γραφής που ανήκει στη δεκαετία του ’60, μια δεκαετία που την είπαν αμαρτωλή, συνταραγμένη από τα διεθνή γεγονότα της βίας -πρωτόγνωρης τότε ακόμα- και του αναρχικού ρομαντισμού.

Πολλές φορές, η αγάπη μπορεί να ανθίσει και να ριζώσει, ακόμα και μέσα στα χαλάσματα ενός μεγάλου σεισμού. Και όσο και αν η Μοίρα δεν το θέλει, ορθώνοντας ανυπέρβλητα εμπόδια, αρκεί ένα μικρό ασημένιο σταυρουδάκι, ένα «μαρτυρικό» να ανατρέψει τα πάντα. Και τότε, Εκείνη αναγκάζεται να συμφωνήσει, σαν να έχει καταλάβει το λάθος της, μπροστά στην επιμονή της αγάπης, που δεν ήθελε να υποταχθεί, στο Πεπρωμένο της…

Ένα µυθιστόρηµα γεµάτο πάθη και περιπέτεια σε µια περίοδο πολιτικοκοινωνικών ανατροπών. Ένας φλογερός έρωτας και µια δολοφονία αναστατώνουν τη µικρή κοινωνία του Κάστρου αλλά και την Αθήνα του Μεσοπολέµου.

Το Σµαραγδένιο Βουνό είναι όλα όσα δεν τόλµησα, όσα δεν µπόρεσα, όσα φοβήθηκα. Είναι το Ανεξήγητο και το Ακατανόητο, όπως το έζησα ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας τους αιώνες, να βρω κοµµάτια από τις περασµένες µου ζωές. Σαν να επιστρέφω στο σπίτι µου ύστερα από αιώνων οδοιπορία. . .