Η σκυλίσια ζωή του Τζον Αφεντούλη
Συγγραφέας: Μπουλώτης Χρήστος
Έκδοση: Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα Μάρτιος 2009
Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού βιβλίου του περιοδικού Διαβάζω (2010)
Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου (2010)
Σειρά έκδοσης: Ιστορίες με γάτους
Εικονογράφηση: Στεφανίδη Φωτεινή
Αριθμός σελίδων: 31
ISBN: 9789601903576
Περιγραφή: Μια θαυμαστή φιλία γεννιέται ανάμεσα στο γάτο Τζον Αφεντούλη κι ένα αδέσποτο λυκόσκυλο, τον Ουίσκι. Όμως που ξανακούστηκε φιλία γάτου με σκύλο; Στην αρχή όλοι τους κορόιδευαν, ώσπου θα άλλαζαν τα πράγματα, όταν με τα παιχνιδιάρικα καμώματά τους άρχισαν οι δυο φίλοι να σκορπίζουν τη χαρά στη γειτονιά. Μέχρι που έμαθαν σε μικρούς και μεγάλους να κελαηδούν, ενώ οι ίδιοι ταξίδευαν συχνά σε φανταστικούς πλανήτες μ’ ένα χάρτινο καράβι φτιαγμένο από εφημερίδες. Τι θα απογίνουν όμως οι δυο φίλοι, όταν πλακώσει ένα βαρύς χειμώνας;
Τολμηρός, με ατελείωτη όρεξη να γνωρίσει τον κόσμο αψηφώντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν, πόσο μάλλον για ένα γάτο, ο Τζον Αφεντούλης ταξίδεψε παντού. Έφτασε μέχρι την Αμερική, λαθρεπιβάτης στα αμπάρια ενός πλοίου. Έγινε μεγιστάνας, έκανε περιουσία τεράστια και την έχασε μέσα σε μία νύχτα. Και λαθρεπιβάτης ξανά, με ένα μπογαλάκι με όλα του τα υπάρχοντα, γύρισε πίσω στην πατρίδα του, που τόσο είχε νοσταλγήσει.
Όλα όμως στην παλιά του γειτονιά είχαν αλλάξει. Φτωχός και ξεπαγιασμένος βλέπει στην αυλή κάποιου χαλάσματος ένα ξύλινο σκυλόσπιτο. Μπήκε μέσα με δισταγμό. Ήταν άδειο και έμοιαζε εγκαταλελειμμένο. Μια βαριά σκιά και μια ζεστή ανάσα τον τίναξαν από τον ύπνο.
“Με λένε Ουίσκι. Μη με φοβάσαι, δύσκολο πράγμα η παγωνιά, αλλά η μοναξιά ακόμη δυσκολότερη”, ήταν οι πρώτες κουβέντες του λυκόσκυλου στον Τζον Αφεντούλη, που σήμαναν ταυτόχρονα και την αρχή μιας δυνατής και ασυνήθιστης φιλίας.
Όλοι στη γειτονιά τους κοίταζαν με μισό μάτι, άλλοι τους χλεύαζαν ανοιχτά κι άλλοι τους κακολογούσαν πίσω από την πλάτη τους. “Μα πού ακούστηκε φιλία γάτου με σκύλο; Πάει, χάλασε ο κόσμος”, έλεγαν όλοι. Όμως οι δύο φίλοι δεν το έβαλαν κάτω. Με τα παιχνιδιάρικα κατορθώματά τους άρχισαν να σκορπίζουν τη χαρά στη γειτονιά, μέχρι που έμαθαν σε μικρούς και μεγάλους να κελαηδούν, ενώ οι ίδιοι ταξίδευαν συχνά σε φανταστικούς πλανήτες μ’ ένα χάρτινο καράβι από εφημερίδες.
